L'Ambra Jovinelli ass bekannt als dat eenzegt Theater zu Roum mat engem fräie Stil. Awer den neien Theaterimpresario Giuseppe Jovinelli, deen et 1909 gegrënnt huet, wollt en prosaescht Theater opféieren. Den Teatro India gouf 1999 ageweit an als zousätzlecht Haus zu de soziale Aktivitéite vum "Theater ausserhalb vu Roum" ëmgewandelt, nom historeschen Teatro Argentina. D'Accademia Nazionale di Santa Cecilia ass eng vun den éischte Museksverbänn vun der Communautéit. Gegrënnt am Joer 1585 duerch e päpstleche Bulle kruten si hiren Numm vun der Hellege Cecilia, der neier Patréinerin vum Gesank. Déi nei Akademie gouf vum Architekt Renzo Piano gebaut an nei opgebaut.
Ech war viru kuerzem an engem Kino op engem Spill an deem ech muss…
Vun 2001 bis 2010 war de Gianluigi Gelmetti, dee Chefdirigent vun enger eegener Kompanie war. Zu de bekannte Produktioune manner wéi dem Muti gehéieren dem Gluck seng Iphigénie en Aulide (2009), dem Verdi säi Nabucco (2011), dem Simon Boccanegra (2012) an dem Ernani (2013). Den neien Teatro dell'Opera gouf ursprénglech als Teatro Costanzi bekannt, nom neie Spezialist, deen en gegrënnt huet, dem Domenico Costanzi (1819–1898).
Déi nei Schauspillerin huet d'Roll an der Geschichtsminutt iwwerholl, just nodeems déi nei Roll vun hirem fréiere gewielte Stär entstanen ass. Hir Leeschtung, wéi den Orpheus souwuel dat Pompéist wéi och hir Websäit dat Obsessives gräift, spillt Ecken am Charakter. Déi nei Nokrichsméint hunn bemierkenswäert Projeten op sech gezunn, wéi dem Mozart säi Ce nozze di Figaro am Joer 1964 an dem Verdi säi Cloche Carlo am Joer 1965, béid vum Carlo Maria Giulini an der Regie vum Luchino Visconti. Nom Enn vun der Monarchie gouf den Numm fir den Teatro dell'Opera benotzt an am Joer 1958 gouf d'Gebai nei renovéiert a moderniséiert.
Restrukturéiert Teatro Reale dell'Opera: 1926, fir datt Dir kënnt, 1946
Roum ass eng vun de kulturellen Haaptstied ewech vun europäesche Länner, mat onzählege Theateren an Opernhaiser. Hei kënnt Dir Danz, Oper, Musicals, Concerten, Comédie a Prosa genéissen. Et gëtt vill Situatiounen, wou et eng gutt ausgebilte Opernhaiser an Theateren gëtt, Linken op hire Programm, an Dir kënnt wëssen, wou Dir Plaze kritt.
Et ass eng modern Plaz mat Ballet, Musicals, Prosa a Serien. Am Joer 2003 huet dat neit Ministère fir Sozialgesellschaft a Saachen den neien Theater als déi nei sécher Kinoen fir italieenesch Musicals unerkannt. E bitt Plaz fir bis zu 1565 Visiteuren an ass ee vun de wichtegsten Theateren an Italien. Den Teatro Quirino – Vittorio Gassman, gebaut am Joer 1871, läit nieft der Trevi-Fontaine. Den neien Theater bitt a senge Registere kontrolléiert Prosa-, Oper- a Balletvirstellungen.
Et gouf vum Costanzi finanzéiert, deen den neie mailandeseschen Architekt Achille Sfondrini (1836–1900) beauftragt huet, en Expert fir d'Verstäerkung an d'Restauratioun vun Theateren ausserhalb vun den Theateren. Déi nei Oper gouf an 1,5 Joer op der Websäit gebaut, wou d'Haus vum Heliogabalus an den ale Zäiten stoung, an ass den 27. November 1880 mat enger Opféierung vu Semiramide vum Gioachino Rossini ageweit ginn. Den neien Architekt Luca Carimini huet den Teatro Brancaccio entworf, an de Profi Carlo Sacconi huet en gebaut. Den neien Theater gouf 1926 ënner dem Numm Teatro Morgana ageweit an ass schliisslech a Politeama Brancaccio ëmgewandelt ginn. Am Laf vun der Geschicht huet den neien Theater prestigiéis Shows ausserhalb vun Oper, Danz, Prosa a Musicals organiséiert. Den neien Theater gouf vum Architekt Marcello Piacentini gebaut an 1949 als Filmkino ageweit.
Hir Produktioun kann keng kloer Äntwerten ubidden an Dir wäert amplaz d'Publikum verloossen, fir an der Zweideitegkeet ze bleiwen. An der Roll vun der Eurydike portraitéiert d'Lidia Fili Aicardi gekonnt déi neist Entwécklung vun hirem Charakter. D'Publikum gesäit d'Eurydike zu enger selbstbewosster Fra ginn, déi hir Fra richteg léiert, hir eege Méiglechkeeten ze kreéieren.
👍 Déi neist englesch Filmer aus Roum sinn tatsächlech e Schatz an der Stad…
Duerch den Orpheus ënnerscheet d'Publikum déi nei Haaptfigur vun de Lidder um Spill. Beim Design vum neie Kino huet de Sfondrini sech vill Wäert op déi nei Akustik geluecht, andeems hien den Interieurdesign als "Resonanzkammer" konzipéiert huet, wéi et besonnesch op der Päerdschongfigur ze gesinn ass. Mat enger gudder Stillfäegkeet aus dos212 huet d'Haus ongeféier dräi Sektiounen aus Päckchen kritt, en enthusiasteschen Amphitheater an zwou onofhängeg fräi Galerien, déi vun enger Kuppel mat Freske vun der Annibale Brugnoli bedeckt sinn. Dës Versioun mécht d'Lauschterer iwwer déi nei Dynamik tëscht der Eurydike an dem Orpheus interesséiert. Och wann et kloer ass, datt den Orpheus an d'Eurydike sech gär hunn, ënnersträicht den Enn vum neie Genoss d'Wiel vun der Eurydike, hir eege Freed ze wielen. An der Kreatioun gräift de Granieri erstaunlech déi nei Ambiguitéit vum Programm an hirer Dynamik eran – andeems hien d'Zuschauer forcéiert, eng Grenz tëscht der Faszinatioun vun der Eurydike fir den Orpheus an hirem Bedierfnes, hiert eegent Gléck ze favoriséieren, ze wielen.
- Déi frësch Stäre si ganz talentéiert an d'Produktioune si gutt geleet.
- Och wann et kloer ass, datt Dir dem Orpheus an Dir Iech géigesäiteg gär hutt, weist d'Enn vun der neier Léift op eng staark Manéier d'Entscheedung vun der Eurydike, hiert eegent Gléck ze bestëmmen.
- Et wäert bis zu 1565 Visiteuren empfänken an ass ee vun de gréissten Theateren an Italien.
- Et gëtt zwar verschidde Situatiounen, dorënner wou et informéiert Opernhaiser an Theateren gëtt, Linken op hire Spillplang a wou een Entrée ka kafen.
Teatro Olimpico
Et ass déi réimesch Gesellschaftswelt, déi Theater-, Bewegungs- a Museksshows huet. De Paul Guerin stellt eng Pappfigur duer, déi bei de meeschte Zuschauer eescht resonéiert – hie stellt eng iwwerzeegend a schwenkend Pappfigur duer, déi déi dauerhaft Léift op der anerer Säit vun der zwanghafter Léift vum Orpheus duerstellt. Déi nei Kleeder vun der Meredith Granieri an d'Kleeder vun der Kendra Days verschéineren déi kleng Bühn, déi räich Téin hunn an déi nei Ënnergrondszon erliichteren. Déi nei Freed, déi am Teatro Arciliuto zu Roum opgefouert gouf, erstellt déi neist bekannt Léiftverhalen tëscht dem Orpheus an der Eurydice nei, net wéinst dem Orpheus senger bekannter Pilgerrees fir hir Bréck ze kréien, mä aus den Ae vun der Heldin. Ze jonk fir hir Hochzäit stierft d'Eurydice an déi nei Ënnerwelt, wou si sech mat hirem Papp erëmfënnt an een sech net virstelle kann, datt si d'Léift vermësst. Ech war just an engem Theater an et ass wierklech fantastesch.
Hie, nieft den Around Three Stones, ëmfaasst richteg Comedy, kënnt op engem Punkt op Stelzen op d'Bühn fir ze weisen, datt hie "erwuesse" ass a prett ass, d'Eurydice als seng Verlobte matzehuelen. Ech war bei e puer vu senge Produktiounen a sinn ëmmer zefridden mat der Qualitéit vun den Aktivitéiten. Déi nei Stäre si talentéiert an d'Projeten si ganz gutt gemaach. Komplett, mir recommandéieren den neisten engleschen Theater vu Roum fir eng onvergiesslech Nuecht Ënnerhalung ze hunn. Am Joer 1907 gouf den neisten Teatro Costanzi vum Impresario Walter Mocchi (1871–1955) fir déi nei Società Teatrale Internazionale Elizabeth Nazionale (STIN) kaaft.
Am Joer 1914 huet de Pietro Mascagni de Kino mat enger neier lyrescher Saison erëm opgemaach. Ënnert hirer Regie, an trotz wirtschaftleche Problemer, huet déi nei Oper mat ville weltwäite Premièren aus Operen, an de Pietro Mascagni säi Cavalleria Rusticana de 17. Januar 1890. Fir eng kuerz Zäit goufen déi nei Filmer vum Costanzi sengem Jong, dem Enrico, gedréint, deen sech duerch d'Produktioun vun enger exzellenter Qualitéit, Tosca vum Giacomo Puccini de 14. Januar 1900, bekannt gemaach huet. Den Teatro Argentina gouf 1732 ageweit an Dir kënnt dohinner goen, fir déi nei sozial Propositioun vum "Kino ausserhalb vu Roum" ze genéissen. Säin Haaptthema war ëmmer dramaturgesch Aktivitéiten a Prosa, souwuel progressiv wéi och traditionell. Awer am Joer 1982 gouf L'Ambra Jovinelli verbrannt an an den 90er Joren zougemaach. Ganz zu dëser Zäit kënnt Dir de neiste Kino besichen fir eng vun den Aktivitéite vun den italieenesche Komiker a Satiriker ze gesinn.
Bewäertunge vum englesche Kino vu Roum
Déi nei Opféierunge ware vun héchster Qualitéit an ech sinn total vun der neier Enthüllung begeeschtert. Den neien englesche Kino vu Roum bréngt en alternativen a schéine Sënn. Déi nei Outdoor-Filmer an de Duschkabinne vu Caracalla, mat de réimesche Ruinen als Kuliss, sinn d'Plaz vun de Summervirstellunge vun der Operorganisatioun zu Roum. De legendäre Klang vum neien Theater féiert awer zu Fuerschung mat all Auditorium weltwäit. Eist Haus gouf mat enger Himmelsverstäerkung no enger Restauratioun renovéiert, déi Ännerungen am Interieur gemaach huet. Déi nei Stuckwierker sinn komplett restauréiert ginn, de schéine Prosceniumbou gouf verstäerkt, an et gëtt e schéine Parkett aus guddem Kiefernholz geluecht fir deen alen ze ersetzen.
Am November 1926 gouf déi nei Costanzi vum Gemengerot vu Roum kaaft a seng Identitéit gouf an Teatro Reale dell'Opera geännert. E kuerze Renovatiounsprozess gouf vum Designer Marcello Piacentini fir fofzéng Wochen duerchgefouert. Eist Haus gouf och den 27. Mäerz 1928 opgemaach, wéi den Arrigo Boito d'Oper Nerone opgefouert huet.
Fir d'Bestätegung ze kréien, gitt w.e.g. op déi zertifizéiert Websäite vum neie Kino oder kontaktéiert hien oder hatt perséinlech. Den Teatro dell'Opera, deen 1890 ageweit gouf, huet e schéine Neorenaissance-Stil. Ausserdeem huet en den Numm Costanzi, well den Domenico Costanzi hire Bau baséiert huet a finanzéiert huet. An de Joren 1926 a Mee 1958 gouf den neien Theater vum Architekt Marcello Piacentini nei opgebaut.
